The Piano

Jane Campion විසින් අධ්‍යක්ෂණය කරන ලද The Piano සිනමාපටය 1993  දී තිරගත වූවක්. 1993 කෑන්ස් සිනමා උළෙලෙදී විශිෂඨතම සිනමා පටයට හිමි Palme d’Or සම්මානයත්, ඒ වසරේ ඇකඩමි සම්මාන උළෙලේදී හොඳම ස්වාධීන තිරපිටපතට මෙන්ම හොඳම නිළියට සහ හොඳම සහාය නිළියට හිමි සම්මාන ද ඇතුලු තවත් ජාත්‍යන්තර සම්මාන රාශියකට හිමිකම් කී The Pianoහි අධ්‍යක්ෂණයට අමතරව තිර රචනය හා නිෂ්පාදනය ද සිදුකරන්නේ මේ ලෝක පූජිත සිනමාකාරිය වන Jane Campion විසින්මයි.

කතාව දිගහැරෙන්නේ නවසීලන්තයේ බටහිර වෙරළ මායිමේ පිහිටි ස්වදේශික ජනතාව වෛසන ගම් පියසක. කාලය දහනමවෙනි සියවසේ මැද භාගය. ඇඩා (Ada McGrath) නම් ස්කොට් ජාතික වැන්දඹු තරුණිය තම හය හැවිරිදි දියණියත් සමග මේ නවසීලන්ත බටහිර වෙරළට ගොඩ බසිනවා. ඒ තම පියා විසින් ඇය නවසීලන්තයේ වගා කටයුතු කරන Alisdair Stewart නම් ව්‍යාපාරිකයකුට විවාහ කර දී ඇති නිසා. ඔහු නවසීලන්තයේ ස්වදේශිකයින්ගෙන් ඉඩම් මිළදීගෙන ව්‍යාපාර කළත් බටහිරින් සංක්‍රමණය වූවෙක්.

ඇඩා වයස අවුරුදු හයේ සිට කතා කරන්න බැරි ගොළු තරුණියක්. ඇඩා මෙතක් දැක නැති තම ස්වාමියා සොයා නවසීලන්ත වෙරළට ගොඩබසින්නේ විශාල භාණ්ඩ රාශියක් ඇතිව. ඒ අතර ඇය පණ මෙන් ආදරය කරන පියානෝව ද වෙනවා. ඇය සහ ඇගේ දියණිය රැගෙනයෑමටත් ඈ ගෙන එන භාණ්ඩ ඔහුගේ නිවසට ගෙනයෑමටත් ඇඩාගේ සැමියා වන  Alisdair Stewart ඒන්නේ සේවකයින් පිරිසක් ද සමග. නමුත් ඔහු පියානෝව බර නිසා අනික් භාණ්ඩ තරම් නොවටිනා භාණ්ඩයක් ලෙස කල්පනා කරන නිසාත් පියානෝව වෙරළේ දමා යන්නේ ඇගේ සහ දියණියගේ දැඩි ඇවිටිලි කිරීම නොතකා.

නමුත් පියානෝව නැතිව ඇඩාට ඇතිවන කාන්සිය අසීමිතයි. ඒ නිසා ඇය තම දියණියද කැටිව තමං ගොඩ බැස්ස මුහුදු වෙරළට ඒක්කං යන ලෙස ස්වෙද්ශික මිනිසකුවන George Bainesට ඇවිටිලි කරනවා. ඇයගේ ඇවිටිල්ල නොතකා හරින්න බැරි තැන ඔහු ඔහුන් ඒම මුහුදු වෙරළට ඒක්ක යන අතර ඇය තම පියානෝව රිසිසේ වාදනය කරනවා. සංවේදී මිනිසකු වන Baines මේ ගොලු තරුණියෙග් ආත්ම ප්‍රකාශනටෙ පියානෝව කොච්චර වැදගත්ද කියන කාරණය ඒදා වැල්ලේදී අවබෝධ කරගන්නවා. පසුදා ඔහු ඇගේ සැමියාගෙන් පියානෝව ඉල්ලනවා. ඒ හිලව්වට තමන් සතු ඉඩමක් දෙන පෙරොන්දුව පිට. වෙරෙළ් අතහැර දමා ඇති පියානෝව වෙනුවට ඉඩම් කැබැල්ලක් ලැබීම ගැන ඔහු අතිශ්‍යයෙන් සතුටට පත්වන අතර ඔහුට පියානෝ වාදනය ඉගැන්වීම සඳහා තම බිරිඳ වන ඇඩා ඒවන බවද ඔහු පොරොන්දු වනවා.

කතාවේ දෛවනි අඩ දිවෙන්නේත් ඇඩා සහ Baines අතර සියුම් ලෙස ආදරය මෝරායෑම තුළ. ටික දිනක් යද්දී මෙය ඇගේ සැමියාට තේරුම් යනවා. ඒ අනුව ඔහු ඈ වළකන්නට ඉවසීමෙන් යුතුව උත්සාහ කරනවා. පසුව කෝපය නිසා ඇගේ  අතේ ඒක් ඇඟිල්ලක් කපාදාන්නත් ඔහු කටයුතු කරනවා. (ඇඩාගේ සැමියා ව්‍යාපාරිකයකු ලෙස සියුම් නුගුණයන්ගෙන් පිරුණු අයෙක් වුවද ඔහුගේ චරිතය සිනමාපටය තුළ නිර්මාණය කරන්නේ ඉතාම ගැඹුරු ආකාරයට. ඔහු ඇගේ ඇඟිල්ලක් කපා දැම්මත් ඇයට තදින් ආදරය කරනවා. පස්සෙ ඇයට ඊ්සබැි හා නැවත ඇගේ රටට ගොස් ජීවත්වීමටත් ඉඩ දෙනවා)  ඇඩා මුලින් මුලින් ස්වෙද්ශිකයාට ඒකඟ වන්නේ ඇයෙග් පියානෝව ආපසු ලබාගත හැකිය යන බලාපොරොත්තුවෙන්. නමුත් එය ආදරයක් දක්වා උඩුදුවද්දී ඔහු ඇයට සැබවින්ම පියානෝව දෙනවා.

සැබැවින්ම පියානෝව යනු ඇඩා කතාකරන විදිහ. ඇගේ ආත්ම ප්‍රකාශන ක්‍රමවේදයග සංඥා භාෂාව මගින් ඈ අන් අයට අදහස් ප්‍රකාශ කරත්, දියණිය ඒවා ඒ අයට පරිවර්තනය කර දුන්නත් ඇය හැඟීම් ප්‍රකාශ කරන්නේ පියානෝව තුළින්.  “The strange thing is I don’t think myself silent' That is beacource of my piano” ඇගේ ආත්මීය හඬ ප්‍රකාශ කරනවා.

ඇගේ ගොලු බව නිසා කිසිවෙක් ඈ කෙර් අවධානය යොමු කරන්නෙ නෑ. ඇයව තේරුම්ගන්න උත්සාහ කරන්නෙ නෑ. මේ නුපුරුදු රටේ නුපුරුදු පරිසරය ඇතුළේ ඇයට ඒක තදින්ම දැනෙනවා. තම පියානෝව අහිමිවීම ම ඇගේ ආත්මප්‍රකාශනයට හෙළන ලද මරු පහරක්. වරෙක ඈ නිවසෙහි මේසයක පියානෝවක යතුරු ඇඳ පියානෝව වාදනය කරනවා මෙන් මේසයට තට්ටු කරනවා. මෙය දකින ඇගේ ස්වාමියා සහ සෙසු පවුලේ අය හිතන්නේ ඇගේ මානසික ගැටලුවක් කියලා.

ඇයව මනාව වටහා ගන්නා Baines ඇයව පියානෝව ඉගනගන්න ගෙන්නුවාට ඇගෙන් පියානෝව ඉගනගන්නෙ නෑ. ඒ වෙනුවට ඔහු කරන්නේ ඇයට හිතුණු හැටියට එය වයන්නට ඉඩ දී අසාගෙන හිටීම. මක්නිසාද ඇගේ ආත්මීය ගැටලුව ඔහු මනාව දන්නවා. ඒක අතකට ඇගේ සැමියා නොවටිනා වස්තුවක් සේ පියානෝව වෙරෙළ් හැර ඒමත් Baines වටිනා ඉඩමක් දී ලබාගැනීමත්  ඇගේ ආත්මය කෙර් දෙදෙනා ප්‍රවේශ වන ආකාරය කෙර් සංකේථාර්ථ දනවනවා.

සිනමා පටය අවසන් වෙන්නේ ඇගේ අනින් පියානෝව මුහුදට දමන සංවේදී අවස්ථාවෙන්. ඒ ඇය ඊ්සබැි සහ තම දියණිය සමග තම රටට පිටත්වන මොහොතේ එය ඔරුවට බර නිසා. සැබවින්ම ඇය ඒසේ කරීම ප්‍රේක්ෂකයා කම්පණයට පත් කරනවා. නමුත් ඇය ඒසේ කරන්නේ ඇයි? ඇගේ ආත්මීය කටහඬට සවන් දෙන්න පුළුවන් සංවේදී’තාවක් සහිත මිනිසකු තමාට ලැබීම නිසා ද? (Baines ඇය හා සංවේදී වන මොහොතක ඇය කතා කරනවා ඔහුට මොහොතකට ඇහෙනවා. ඒ වෙග්ම ඈ කෛර් සැබෑ සංවේදීතාවක් තිබුණු හැඟීම්බර ඒක් මොහොතක ඇගේ ස්වාමියාටත් ඒක ඇහෙනවා)

ඕලන්ද ජාතික Abel Tasmanගේ (1642) සහ ඒංගලන්ත නැවි James Cookගේ (1769) ගවේෂණයන්ගේ සහ පාතැබීම්වලින් පසු 18 සහ 19 සියවස් පුරා නවසීලන්ත භූමියට නිරන්තරෙයන් යුරෝපානු සංක්‍රමණ සහ බලපෑම් සිදුවීද යන්න ත් ඒ තුළින් සාම්ප්‍රදායික නවසීලන්ත ජනතාව වූ මයෝරි (Māori) වරුන් සහ ඔවුන්ගේ සංස්කෘතියටත් සමාජ පැවැත්මටත් සිදුවුණ බලපෑම කවරක්ද යන්න නවසීලන්ත ඉතිහාසය සාක්කි දරනවා. මේ සිනමා පටය පුරාවට දෙවැනි හුයක් ලෙස එම යථාර්ථය ගලාගෙන යනවා. විශේෂෙයන් යුරෝපීයයන්ගේ සංස්කෘතික ආක්‍රමණයට දේශිය ගෝත්‍රිකයින්ට හුරුවෙන්න ඇති අපහසුවත් මේ ස්වෙද්ශික චර්යාවන් යුරෝපීයන්ට නුහුරු වීමත් මේ කියන විසංවාදය කෘතියහි යටි හුය පුරාවට දිව යනවා. බටහිර සංක්‍රමණිකයින් මයෝරිවරුන්වෙත තුවක්කුව පාන්නේ ඔවුන් බිය කිරීමට විතරක් නෙමෙයි. තුවක්කුව වැනි ආයුධ ගොත්‍රිකයින්ට හුරු කරමින් ඒවා වෙළඳාම් කිරීම මගින් තම ශිෂ්ටාචාරය ගොඩනැගීම සඳහා යටත් විජිත සියුම් ලෙස සුරා කන අයුරුත් ඒ තුළ පැහැදිලිව නිරූපණය වෙනවා.

තවත් අතකට The Piano ඩීඑච් ලෝරන්ස් නිර්මාණය කළ යථාර්ථයේ සංවේදී මානයකුත් සියුම්ව නිරූපණය කරනවා. ඇඩා වික්ටෝරියානු සංස්කෘතිය හරාහි හික්මුණු තරුණීයක්. ඈ අඳින්නේ කිටි කිටියේ ස්ත්‍රී අවයව තදකරමින් වසා දමන තද ඇඳුම්. හිසේ සිට දෙපතුලටම වසාගත් වික්ටෝරියානු කුල කත ඈ තුළින් දකින්න පුළුවන්. ඒසේ නමුත් ඇය තමන්ව තේරුම්ගන්නා මිනිසා වෙනුවෙන් ඒ සියල්ල උනා දමන්නේ ප්‍රේක්ෂකයා ඉතාමත් ගැඹුරු සංවේදනාවකට පත්කරමින්. ඒ සංවේදනාව මිනිස්කමත් මිනීස් හැඟීම් ගැනත්  ඔහු ඥානනය කරනවා.

සිනමාපටයේ භාවිත වන නිල්පැහැයට හුරු අඳුරු තේමා වර්ණය මේ ඛේදනීය ඉරණම තීව්‍රාත්මකව පෙන්නනවා. දැඩි රළ නගන මහුද සහ ගොහොරු සහිත භූමියත්, කපනු ලැබූ සහ දවනු ලැබූ ගස් කඳන්වලින් යුතු පසුබිම් දර්ශන ඒ හැඟීම තීව්‍ර කරනවා. සිනමා පටයේ සුවිශේෂී සංගීත සංරචනය නොවන්නට The Piano ඇඩාගේ ආත්මී හඬ  ප්‍රේක්ෂකයාගේ හදවත තුළට කාවද්දමින් සිදුරු කරන සියුම් සැතක් නොවන්න තිබ්බා.

-  ප්‍රසාද් නිරෝෂ බණ්ඩාර

(රාවය 2018 අගෝස්තු 19)

                                                                             

                                                                            

Abraham Lincoln: Vampire Hunter

ඇමරිකානු ජනාධිපති ඒබ‍්‍රහම් ලින්කන්ගේ චරිතය පාදක කරගෙන නිර්මාණය කෙරුන සිනමා පට රාශියක් තියෙනවා. Abraham Lincoln (1930) , Abe Lincoln in Illinois (1940) , The Lincoln Lawyer (2011) සහ Lincoln (2012) ඒ අතරින් ජනප‍්‍රිය කෘති කිහිපයක්. Timur Bekmambetov  විසින් (2012) නිර්මාණය කරන ලද Abraham Lincoln: Vampire Hunter සිනමාපටය සුවිශේෂී වන්නේ ලින්කන් වෘත්තාන්තයට ඒ යටතේ සිනමාකරුවා වෙනම ෆැන්ටසික මානයක් දීලා තියෙන නිසා. මුලින් සඳහන් කළ සියලු කෘතීන් Biography / Drama / History කියන ජාත්‍යන්තර සිනමා වර්ගීකරණයන් තුළ සලකුණු වී ඇති නමුත් Abraham Lincoln: Vampire Hunter සිනමා කෘතිය Action / Fantasy / Horror වර්ගීකරණයන් යටතේ නම්කර ඇත්තේ ඒ නිසා.
සමස්ත කතාව ගලා යන්නේ කුඩාකල සිට ලින්කන් විසින් අත්දකින ලද වහල් ක‍්‍රමයත් ඒ මගින් මිනිසා පෙළන ආකාරයත් පිළිබඳ සැබෑ සිදුවීමුත්, ඔහු ක‍්‍රමයෙන් වර්ධනය වී වහල්භාවයට විරුද්ධව කටයුතු කිරීම හා අවසන ඇමරිකානු ජනාධිපති වී වහල්ක‍්‍රමය අහෝසිකිරීම දක්වා සැබෑ සිදුවීමුත් මත.
මිනිසාටත් මිනිස්කමටත් එරෙහි එම කාරණා වැම්පයර් සංකේතයක් විදිහට සිනමාකරුවා ගොඩනගනවා. ඒ අනුව මේ කෘතියේදී ලින්කන් දේශපාලඥ භූමිකාවට අමතරව රිදී ආලේපිත විශාල පොරවක් ගෙන රාත‍්‍රියේදී වැම්පයරුන් දඩයම් කරන රණශූරයෙක් විදිහටයි නිර්මාණය වන්නේ. (මේ අර්ධය ගොඩනැගීමේදී සිනමාකරුවා විශාල ෆැන්ටසික රූපරචනයක් කරනවා. ඇතැම් සටන් අවස්ථාවන් බොහෝවිට සිහිගන්වන්නේ Quentin Tarantinoගේ සිනමාපට වල එන තාක්ෂණික උපක‍්‍රම)
කතාව පටන්ගන්නේ 1818 ඉන්ඩියානාවෙන්. අවුරුදු නවයක පමණ කොලූ ගැටයෙක් වන ලින්කන් පියාගේ වඩු මඩුවේ උදවු කරමින් ඉන්නවා. මෙහිදී ඔහුගේ සම වයස් මිතුරකු වන විලීට (William Johnson)  ප‍්‍රභූවරුන් පිරිසක් පහර දෙන අතර විලීගේ දෙමව්පියන් එසේ නොකරන ලෙස වැළපෙනවා. ලින්කන් මේ මැදට පැන තම යහලූවාට පහරදෙන්නන් සමග පොරබදනවා. මෙයින් කෝපයට පත් ඔවුන් පෙරලා ලින්කන්ට පහරදීම නිසා ලින්කන්ගේ පියාටද ගැටුමට මැදිවෙන්න සිද්ධවෙනවා. ඊට පළිගැනීමක් වශයෙන් එදින රාත‍්‍රියේ ඔවුන් විසින් ලින්කන්ගේ මව ඝාතනය කරනවා.
කතාවේ මුල් අඩ දිව යන්නෙ තම මව මැරූ පුද්ගලයාගෙන් පළිගැනීමට තරුණ ලින්කන් ගන්න උත්සාහය මත. පියා ජීවත්ව සිටියදී ඔහු ඊට ඉඩ නොදෙන අතර එසේ නොකරන ලෙස ලින්කන්ගෙන් පිළින ගන්නවා. ඒ අනුව පියා මිය ගිය පසු ඔහු තම සැලැස්මට යුහුසුලූ වනවා.
නමුත් ඔහු තමන් පළිගන්න ඉන්න පුද්ගලයා වැම්පයරයෙක් බව ලින්කන් දන්නේ නෑ. ඒ ඔහුගේ මිතුරා වන හෙන්රි ස්ටජස්  (Henry Sturges)  කියන තුරු. වැම්පයරුන්  වනාහි සැබෑ ලෝකයේ නොසිටින මිත්‍යාවක් ලෙයසි ඔහු කල්පනා කරන්නේ. (එසේ නමුත් මව ඝාතනය කරන වෙලාවේ නින්ද ගොස් සිටින ඇගේ අතින් අදාල වැම්පයරයා ලේ උරාබොනවා කුඩා ලින්කන් දකිනවා. එසේම ඔහුගේ දිලිසෙන බියකරු දෑස්ද මොහොතකට ඔහු දකිනවා. නමුත් ඒ වැම්පයරයෙක් කියා ඔහුට හිතෙන්නෙ නෑ) හෙන්රි ද කළකට ඉහතදී වැම්පයරයන්ට එරෙහිව සටන් කළ මිනිසකු වන අතර වැම්පයරයින්ගේ ආක‍්‍රමණයකින් වැම්පයරයෙකු වූ අයෙක් බව පසුව අනාවරණය වෙනවා.  නමුත් ඔහු ඉන්නේ තම මනුෂ්‍ය ජීවිතය විනාශ කිරීම සහ බිරිඳගේ ලේ උරාබී ඇය ඝාතනය කිරීම ගැන වැම්පයරයන් හා වෛරයෙන්.
වැම්පයරයන් විනාශ කිරීම වැම්පයර් කෙනෙක්ට ම කරන්නට බෑ. ඒ නිසා හෙන්රි මේ සඳහා තෝරාගන්නේ මිනිසකු වන ලින්කන්ව. මක් නිසාද යත් අදාල පුද්ගලයා වැම්පයරයෙක් ලෙස නොදැන වුවද ලින්කන් එක් වැම්පයරයෙකූ ගැන වෛරයෙන් පසුවන බව ඔහු දන්නවා.  ඒ අනුව හෙන්රි වැම්පයරයන් ඝාතනය කරන සටන් ක‍්‍රම සහ රහස් ලින්කන්ට දෙනවා. රිදී ආයුධයකින් මිස අන් කිසිම අවියකින් වැම්පයරුන් විනාශ කරන්න බැරි බව ඔහු ලින්කන්ට උගන්නවා.
තම මව මැරූ කෙනාට එරෙහිව ලින්කන් තුළ වූ එක පුද්ගලයෙක් පිළිබඳ ගැටලූව, සමස්ත මිනිස් වර්ගයා වෙනුවෙන් සියලූ වැම්පයරයන්ට එරෙහිව ගොඩනගාගන්නා ලෙස පුළුල් පරමාර්ථයක් ලින්කන්ට ලබා දෙන්නෙ ස්ටජස්. ඒ අනුව ලින්කන්ට හෙන්රිගේ සැලැස්මකට අනුව එක එක වැම්පයරයන් විනාශ කරමින් තම මූලික අරමුණ දිහාවට යන්න සිදුවෙනවා. එසේ නමුත් මිනිසුන් අතර සැඟවී වැම්පයරයන් සිටීම තහවුරු වීමත් ඔහුවුන්ගෙන් සියලූ මිනිසුන්ට හානි සිදුවන බව තහවුරු වීමත් නිසා ලින්කන් ඒ පරමාර්ථය ගැන අවබෝධාත්මක වෙනවා. එහෙම වුනත් මිනිසුන් අතර හෙන්රි නොපෙන්වන ආකාරයේ තවත් සියුම් සතුරන් ඉන්න බව ලින්කන්ට ප‍්‍රත්‍යක්ෂ වනවා.
වරකෙ ලිංකන් සහ ඔහුගේ කළු ජාතික මිතුරා වන විල් (William Johnson) වැම්පයරුන්ට කොටු වෙනවා. එහිදී වැම්පයරුන්ගේ නායකයා ලෙස කටයුතු කරන, අවුරුදු පන්දාහක් වයස ඇඩම් (Adam) ඔහුට කියන්නේ වහල් භාවය දෙවියන් විසින් මිනිසුන් මැවූ දිනයේ සිට තිබූ එකක් බව. ඊජිප්තුවේ ඓශ්චර්යය ගොඩනැගුවේ වහල්භාවය පාදක කරගනිමින් බවත්. ක‍්‍රිස්තියානීන් මිනිසුන්ව සිංහයන්ට කන්නට දෙනවා තමන්ගේ දිගු ජීවිත කාලය තුළ තමන් දුටු බවත්, අප‍්‍රිකානුවන් තමන්ගේම මිනිසුන් යුරෝපයට විකුණනවා තමන් දැක්ක බවත් වැම්පයර් නායකයා කියනවා. තමන්ට අවශ්‍ය තමන්ගේ වර්ගයාගේ දියුණුව පමණක් කියන ඔහු තමන්ගේ සහ මිත‍්‍රයාගේත් ජීවිත බේරාගැනීමට අවශ්‍යනම් ලින්කන්ට උදවුකරන වැම්පයර් මිතුරා වන රෙන්රි ස්ටජස් මරණයට පත් කරන්න කියලා කියනවා. කෙසේ හෝ ඒ තීරණාත්මක අවස්ථාවේ ලින්කන්ගේ තවත් මිත‍්‍රයකු වූ ස්පීඩ්ගේ (Joshua Speed) මැදිහත්වීම මත පලායෑමට ලින්කන්ට හා විල්ට හැකිවනවා.
මේ මේ සියලූ ගැටලූ නැතිකිරීමට මිනිසුන් දැනුවත් කිරීම කළ යුතු බව ඔහුට වැටහෙනවා. (ඒ ගැන සම්පූර්ණයෙන් විශ්වාස තැබූ ඔහු වැම්පයරුන් දඩයම් කිරීම නවතා තම පොරව පෙට්ටියක දමා වසා තබනවා) ඒ සඳහා නීතිඥයකු ද වන තමාගේ චතුර කථිකත්වය භාවිත කරන අතර ඔහු දිනෙන් දින මිනිසුන් අතර ජනප‍්‍රිය වනවා. ක‍්‍රමයෙන් දේශපාලනය කරා ගමන් කරමින් සිටි ලින්කන් රටේ ජනාධිපති වරයා වනවා. වහල්භාවයේ ප‍්‍රශ්නය අසිපතින් විසඳනවාට වඩා පෑනෙන් විසඳිය  යුතු බව ඔහු කියනවා. ඒ වනකොට හල් භාවය අහෝසි කරන වැඩ පිළිවෙළට එරෙහිව වැම්පයරුන්ගේද උදවු ඇතිව යුද්ධයක් (ඇමරිකානු සිවිල් යුද්ධය) ආරම්භ කරලයි තියෙන්නේ. එයින් රට විනාශ වෙමින් තිබෙන අතර වැම්පයරුන්ගේ පහරදීම් හමුවේ මිනිස් සොල්දාදුවන් අසරණ වෙනවා.
මේ අතර වැම්පයර් නායක ඇඩම්ගේ සොහොයුරිය වන වැඩොමා (Vadoma) ධවල මන්දිර සේවිකාවක ලෙස වෙස් වලාගෙන විත් ලින්ක්න්ගේ පුත‍්‍රයා වන විලී ලින්කන්ව ලේ උරාබී ඝාතනය කරනවා. වැම්පයරුන්ට එරෙහිව උපක‍්‍රමශීලීව නැවතත් අවි අතට ගැනීමට අවශ්‍ය බව ලින්කන් හිතට ගන්නේ මේ මොහොතේ. ඒ අනුව උපක‍්‍රම ශීලීව වැම්පයරුන්ට එරෙහිව ලින්කන් ඇතුළු කණ්ඩායම සටන් කරනවා. ඒ රිදී ආයුධ සහ උණ්ඩ භාවිත කරමින්. අවසන වහල් භාවය අහෝසිකරන ලින්කන් රටට සාමය ගෙන එනවා. කතාව අවසන් වන්නේ ලින්කන් තමා ගේ දිනපොත හෙන්රිට දී බිරිඳ සමග නාට්‍යයක් බලන්නට පිටවීමෙන්.
වහල් ක‍්‍රමය පවත්වාගෙන යන්නන් අනුන්ගේ රුධිරය උරා බී ජීවත්වන නොමැරෙන වැම්පයරුන් කොටසක් හැටියට නිරූපණය කිරීම ඉතාමත් අර්ථාන්විතයි. මේ අය අනුන්ගේ රුධිරය උරා බී ජීවත් වෙනවා පමණක් නෙමෙයි තමං ලේ උරා බීපු ‘මිනිස්සු’ වැම්පයරුන් බවට පත් හරවගන්නත් පුළුවන් වීම වහල්ක‍්‍රමයේ දෘෂ්ටිවාදී මෙහෙයුම නිරූපණය කරන අපූර්ව සංකේතයක්.
Abraham Lincoln: Vampire Hunter මිනිස් සාරය උරා බී තර වෙන සදාතනික වැම්පයරුන්ගේ වර්ගවාදී භෞතික චර්යාවන් හා මතවාදී මෙහෙයුම පිළිබ`ද සත්‍යය සහ ප‍්‍රබන්ධය අතර ගෙතූ අපූර්ව උපමා කතාවක් කියන්න පුළුවන්.

- ප‍්‍රසාද් නිරෝෂ බණ්ඩාර

(රාවය 2018 ගෝස්තු 05)