තවමමත් මතකයි ඒ පුදුමඑළවන මොහොත:
ඔබ පෙනී සිටි විටදි මගේ දෑස් අබියස
කෙටි හා ක්ෂණික පෙර නිමිත්තක් ලෙද,
මන බඳින ආලෝකයේ සුපිරිසිදු මායාව.
දුකේදී, ගිලන් වූ විට හිත මගේ
කලබලම වෙලාවල, තෝන්තුවා මොහොත්වල
ඔය මුහුණෙ ලකුණු ගැන මැව්වෙමිය හීන මම
නුඹේ කට හඬ, ඔව් දැනෙනවා ඒවගෙම.
වසර ගණනක් ගෙවුණි, සැඩ සුළන් පහව ඇත
මගේ පෙර පැතුම් හා, ඒවගෙම
එදවසෙහි අහිමි විය නුඹේ හඩේ සොඳුරුතම මැතිරුම.
නුඹ වතේ ඇතිරුණු පිවිතුරුම ම සලකුණු!
අඳුරේ රඳවා මා - හුදකලාවේ
ඇදෙන්නට ගත්තා මගේ දවස් අවුල වෙත.
විශ්වාසයක් හා ආනුප්‍රාණයක් නැතිව,
කඳුලක්, ප්‍රේමයක් මෙන් ජීවිතයක් ද නොමැතිව.
මගේ ආත්මය සේන්දු විය ප්‍රබෝධමත් මොහොතට;
ප්‍රාදූර්භූත විය නැවත නුඹ මගේ දෑස් අස
කෙටි හා ක්ෂණික පෙර නිමිත්තක් ලෙද
මන බඳින ආලෝකයේ සුපිරිසිදු මායාව.
මගේ හදවත දැන්, මෝහනයෙන් වෙළී
ස්පන්දනය වේ තදින්, ඉපිළී යළිත්
නොවක් විශ්වාසයක් හා ඇතිව ආනුප්‍රාණයක්,
මුදු මොළොක් කඳුළු මෙන්ම ප්‍රේමය සමග ජීවිතය.
Translated by: Prasad Nirosha Bandara
No comments:
Post a Comment