අද රාත්‍රියෙහි මට දුක්බරම වැකි ලියනට හැක.
ඔව්, උදාහරණයක් හැටියට, ‘රාත්‍රිය සුණු විසුණු වී ඇත.
සුනිල්වන් තරුකැට ඈත මායිමේ සසැලේ'
බ්‍රමණිත, රාත්‍රී සුළඟ අහස් ගැබ ගායනයක.
අද රාත්‍රියෙහි මට සෝබරම වැකි ලියනට හැක.
මම ඇයට පෙම් කළෙමි. සමහර විට ඈත් මට පෙම් කළා.
මේවන්ම රැයකදී ඈ හොවා ගතිමි මා අත
නිමක් නැති අහස යට යළි යළිදු සිපගතිමි.
ඇතැම් විට ඈ මවෙත පෙම් කළා, මම ඇයට පෙම් කළෙමි.
කෙලෙසනම් පෙම් නොකර සිටිමිද ඒ විසල් නිසල දෑසට?
අද රාත්‍රියෙහි මට දුක්බරම වැකි ලියනට හැක.
ඈ මට නොමැති බව සිතන්නට, ඈ මට අහිමිවී ඇති බව දැනෙන්නට.
ඈ නොමැතිවා වුවද තාමත්ම අතිමහත්, මේ විසල් රාත්‍රිය වෙත සවන් දෙන්නට.
තණබිමට පින්න සේ, දුක්බරම වැකි කඩා වැටෙනවා ආත්මෙට.
රඳවාගත නුහුනු වුව කම්නැත ඈ මගේ ප්‍රේමය මත.
රාත්‍රිය සුණු විසුණුය, ඈ නොමැත මා අස.
මෙපමණයි, කවුරුදෝ ගී ගයයි ඈතින් - දුරින්
ආත්මය නොපිළිගයි අහිමිවී ගිය බවක් ඈ.
ඇවෙත දිව යන්න මෙන්, මා නුවන් ලුහුබඳියි
මගේ හද ඈ සොයයි, ඈ නොමැත මා අසළ.
ස්ථිරයි, මම තවත් ඇයට පෙම් නොකරමි,
එසේ වුව මා ප්‍රේම කළ අයුරු?
ඇගෙ සවන් අතගාන පවනක් සොයා නිතර
හැම විටම මගේ හඬ නිරත විය වෑයමක.
තවත් කෙනෙකුගේ - ඔව් ඈ තවකෙකුගෙ වනු ඇත. පෙරදා මගේ හාදු මෙන්,
ඈ අහිමි රික්තකය, ඈ දීප්තිමත් සිරුර, අනන්ත ඇස්.
ස්ථිරයි, මම තවත් ඇයට පෙම් නොකරමි, ඒත් සමහරවිට මම ඇයට ආදරෙයි.
ප්‍රේමය බොහොමත්ම කෙටියි, අමතකවීම් දිග වැඩියි.
මන්ද යත්, මේ වන්ම රැයවල ඈ මා දෑත්යුග මත හොවාගෙන සිටි බැවිනි
මගෙ ආත්මය නොපිළිගයි අහිමිවී ගිය බවක් ඈ
ඇය මට වේදනා දෙන අවසාන රිදවුම මෙය වුව ද
මේ මම ඇය වෙනුවෙන් ලියන අවසාන පද
[Translated by: Prasad Nirosha Bandara]
No comments:
Post a Comment